zondag 3 september

Zondag 3 september

Wow wat gaat de tijd snel, en ik vraag me af ik allemaal gedaan heb ondertussen aangezien de grootste gedeelte van de dag opgaat in eten en rusten in de middag! Inmiddels is Alioune, zoon van Oumar, vandaag aangekomen bij ons. Hij heeft bijna de hele ramadam-periode bij de familie van zijn moeder gespendeerd. Dat was goed want dan heeft hij zijn half-zus, en nog meer kinderen om zich heen en vermaakt ie zich! Hier in het groot huis is het nogal saai lijkt mij voor hem. Afijn er is om de hoek een zomer-klas en daar gaat hij morgen mee beginnen aangezien school pas begin oktober begint. Ongelofelijk: 3 weken van 9 tot 12u ma-t/m vr voor 6000 cfa (9 euro!). we gaan m ook maar op judo les zetten zodat hij ook aan sport doet, dan breekt hij tenminste de boel hier niet af!

Donderdag was ik bij de Nederlandse ambassade bij de cultureel attaché, leuk mens, ik heb verteld van mijn plannen over de New Cool Collective en Leoni Jansen en zij ging er mee naar de ambassadeur. Meteen heb ik ook de cultureel attaché van de Franse ambassade gebeld, daarheb ik a.s. dinsdag een afspraak mee! Wie weet.

Gisteren (zaterdag) hebben we eindelijk 2 deuren/horren laten plaatsen bij de voordeur en de keuken. Eindelijk kunnen we de deuren open doen zonder dat we alle muggen/vliegen uit de hele omgeving in ons huis hebben (zo voelt dat!). En de bries die je dan voelt, is zo’n heerlijke luxe!

‘s Avonds zijn we naar L’Endroit geweest, een plek waar muziek gespeeld wordt, en gisteren speelde Idrissa Diop, een beroemde zanger met wie Oumar ooit gespeeld had. Het is een lage plek met zittafels waar iedereen eet en drinkt en ook rookt (en veel!), helemaal vol keurig geklede mensen. Als er nummer begint, staat er iemand ergens in het publiek op om even te dansen en genieten van de muziek en gaat verder zitten. Tijdens de pauze komen de muzikanten naar ons tafel want de manager van die band is de broer van Oumar en Oumar kent ze ook nog allemaal: “Aaaah! Grand Grand!!!! Quel honneur, na nga deff, na nga deff??? Ca va? Ca va? Ca va?” De zoon van Idrissa komt bij ons aan tafel zitten, een half bloedje uit Parijs, 12 jaar oud en opvallend wijs voor zijn leeftijd. Zodra de muziek weer begint, neemt hij zijn i-pod en gaat games spelen. Oumar wordt door Idrissa geëerd en geprezen, iedereen applaudisseert enthousiast, en hij wordt gevraagd een nummer mee te doen. Weer sta ik versteld van zijn status hier en bewust van zijn eenvoud in het dagelijks leven. Leuk om te zien, en dan begrijp ik hem meer in zijn houding… Vandaag heb ik een deel van de mango’s klaar gemaakt (zie foto’s), dat is zooo lekker!

Klein duiveltje Alioune neem ik mee om boodschappen te doen bij de ‘Estation’ (ipv station te zeggen, zeggen hier bij alles wat met st begint est… dus estation, especial, estupide, estable etc… klinkt nogal vreemd). Alioune is wat rustiger dan vorige keer, ik heb m net in bed een verhaaltje voorgelezen, en hopelijk slaapt ie nu! (23u!)