23 t/m 26 november

23 t/m 26 november:

het is groen en het is stil: de campagne/brousse! Heerlijk is het hier, Daan laat ons van alles zien (zie foto’s), hoe hij het gaat doen met zijn fabriek, met welke apparaten, met wie, waarvoor etc,… De bouwwerkzaamheden wat hij gevraagd had te laten doen, zijn natuurlijk niet af, het betekent dat de workshops niet meteen gegeven kunnen worden. Monsieur Jacques, een ingenieur, die Daan speciaal heeft laten komen om het proces van behandeling van Maniok aan de vrouwen hier uit te leggen en ook te laten zien wat er met goeie verwerkte maniok gemaakt kan worden, brood, koekjes, deeg, fufu, chikwange etc… Afijn hij zal moeten wachten totdat het af is. ik vind het zeer interessant om te zien hoe zo’n bedrijf opgezet wordt. Ook te zien hoe Daan met problemen om gaat, petje af! Hier moet je een lange adem hebben, want de Nederlandse uitdrukking “afspraak is afspraak” waar wij Europeanen toch een groot deel van ons evenwicht/bestaan aan hangen, wil niet zeggen dat het in Congo hetzelfde is! Hier is het meer: “elke dag heeft zijn eigen regels”. Zelfs bij een instituut als de missiepost waar paters wonen, en waar wij logeren. Dus getekende contracten worden herzien, eigen gekochte etenswaren worden in beslag genomen, afspraak over terrein-gebruik is toch anders begrepen dan eerst afgesproken, en het gaat maar door!... Zo erg dat Daan echt het geheel van zijn spullen ging pakken en we met z’n drieën opeens weg zouden gaan. Maar na gesprek met de Spaanse nonnen (die zijn hier ook, runnen een hospitaal en scholen, zij wel!), heeft ie toch besloten te blijven. Ik was mee om foto’s te maken van het maniok proces… aangezien dat steeds vooruit geschoven werd had ik zeeën van tijd om boek over Congo te lezen van D. Van Reijbroek (wil je begrijpen waarom dit land zo geworden is, dan moet je die lezen, zeer interessant!), langs het hospitaal te gaan van de nonnen, in het dorp te lopen, langs de 3 verschillende scholen, iedereen wil op de foto, en is vrolijk en open. Wat een verschil met Kinshasa, waar ze vaak boos en gefrustreerd kijken en altijd geld vragen.

Nog een ander wonderlijk ding, het blijkt dat Hans Bouma jaren lang VJK heeft gedaan en zelfs muzi-leider is geweest!!! In de avonduren midden in Congo ‘Alles ist eitel’ of ‘Du bist’ zingen was echt bizar! Een aantal mensen van jullie moeten dat kunnen begrijpen…